W dniu 11 października 2025 około godziny 7⁰⁰ wyruszyliśmy autokarem z rogu ul. Bytomskiej i Dworcowej w Świętochłowicach w kierunku granicy polsko-czeskiej trasą przez Kędzierzyn-Koźle. W czasie drogi przedstawiono informację na temat Gór Opawskich, które położone są we wschodniej części Sudetów i których większa część rozpościera się w Czechach. Najwyższym szczytem jest Poprzeczna Góra (Prycny Vrch)  o wysokości 975 m n.p.m. położony po stronie czeskiej, a po stronie polskiej najwyższym szczytem jest Biskupia Kopa o wysokości 890 m n.p.m. Przedstawiono również informacje na temat historii i położenia zwiedzanych miejscowości i obiektów. Po około 2,5 godziny jazdy dotarliśmy do pierwszego punktu zwiedzania, tj. miejscowości Trzebina koło Prudnika, gdzie mieliśmy okazję podziwiać Kościół pw. Wniebowzięcia NMP pochodzący z XV w., przebudowany w stylu barokowym w wieku XVIII. Z kruchty kościoła mogliśmy zobaczyć jego wnętrze z rokokowym wyposażeniem. Następnie ruszyliśmy w kierunku granicy i po jej przekroczeniu skierowaliśmy się w kierunku Jindrichova. Tam mieliśmy okazję zobaczyć z zewnątrz barokowy pałac zbudowany w XVII w. przez hrabiów z Hodic na planie kwadratu. Obecny empirowy (późny klasycyzm) wygląd pochodzi z 1844 r. w wyniku odbudowy po pożarze. Niestety zarówno pałac, jak i rozległy park mogliśmy podziwiać tylko zza ogrodzenia, gdyż w sobotę pałac zamknięty jest dla zwiedzających.

Po krótkim zwiedzaniu udaliśmy się autokarem w kierunku przełęczy Petrovy Boudy. W związku z zamknięciem trasy 457 pojechaliśmy trasą objazdową w kierunku przełęczy. Niestety nie mieliśmy możliwości dotarcia do zaplanowanego zielonego szlaku. W związku z tym zdecydowaliśmy się wędrować na szczyt Biskupia Kopa dostępnym - jednak dużo trudniejszym, bardziej stromym i wymagającym więcej czasu - szlakiem niebieskim.

Wyruszyliśmy około godziny 11²⁰ i szliśmy około 50 min w górę. Niestety na skutek wcześniejszych opadów warunki wędrowania były trudne - błoto i śliskie kamienie. W związku z tym, że do szczytu pozostało jeszcze około 20 min marszu, a mieliśmy jeszcze zaplanowane dalsze punkty programu zdecydowaliśmy się zejść w dół z powrotem do autokaru. Mimo zaliczenia kilku upadków wróciliśmy zadowoleni ze względu na trochę wysiłku dla zdrowia, świeże powietrze oraz piękne widoki.

Około 12⁵⁰ dotarliśmy do autokaru i ruszyliśmy w dalszą drogę do Skansenu Górnictwa Złota w Zlatych Horach, dokąd przybyliśmy o 13³⁰. Po zakupieniu biletów czekaliśmy na najbliższe okienko czasowe o godzinie 14-tej, w którym rozpoczynało się zwiedzanie z przewodnikiem. Najpierw zwiedziliśmy pomieszczenie z dawnym sprzętem gospodarstwa domowego, m.in. ręczną pralką, tarkami do prania, żarnami. Potem przeszliśmy w kierunku młynów, w których przedstawiono proces wydobycia, rozkruszania rud złota w młynie i wytapiania złota w piecu. Kilka osób pozostało chwilę dłużej, aby wiąć udział w wymywaniu złotego pyłu ze strumienia. Następnym punktem naszego programu było Sanktuarium NMP Wspomożenia Wiernych (MariaHilfe) w Zlatych Horach, do którego dotarliśmy około godziny 15³⁰. Sanktuarium zostało zbudowane na wschodnim zboczu zalesionej Góry Poprzecznej. Początki sanktuarium sięgają 1718 roku, kiedy w lesie został zawieszony przez pewną kobietę obraz Matki Boskiej dla uczczenia niezwykłych narodzin jej ojca, który został powity w tym lesie przez Annę Tannheisen, mieszczankę Zlatych Hor uciekającą przed wojskiem w czasie wojny 30-letniej (1618-1648) i modlącej się do Matki Boskiej. Miejsce to stało się szybko miejscem kultu, a następnie zbudowano tu niewielką kapliczkę. Murowany kościół pątniczy zbudowano w 1841 r. Przed II wojną światową odwiedzało go rocznie 100 tys. wiernych z całego Śląska. Po II wojnie światowej komunistyczne władze Czechosłowacji zakazały kultu i kościół podupadł, a w 1973 roku saperzy wysadzili go w powietrze. Myśl o odbudowie kościoła zrodziła się w 1985 r., a prace budowlane rozpoczęły się w 1993 r. W 1995 roku kościół został konsekrowany.

Po zwiedzeniu sanktuarium zjechaliśmy autokarem w dół do Zlatych Hor, gdzie na chwilę zatrzymaliśmy się, aby zwiedzić barokowy Kościół Wniebowstąpienia NMP i pooglądać kolorowe kamieniczki miasta. W związku z tym, że kościół był zamknięty, zwiedziliśmy go tylko z zewnątrz i po chwili ruszyliśmy autokarem w kierunku granicy czesko-polskiej, a po jej przekroczeniu w kierunku Głuchołaz, których dawna nazwa brzmiała - Kozia Szyja.

Do Głuchołaz przybyliśmy około godziny 16³⁰. W Głuchołazach mieliśmy okazję zwiedzić przepiękny bogato zdobiony Kościół Św. Wawrzyńca. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z XIII w. W ciągu wieków kościół był rozbudowywany i odbudowywany po zniszczeniach i pożarach. Obecny barokowy kościół powstał w latach 1729-1731. W budowie wykorzystano część zachodniej elewacji poprzedniego, romańsko-gotyckiego kościoła. Autorem projektu był przypuszczalnie Johann I. Toepper, znany m.in. z kościołów w Głubczycach, Prudniku, Śmiczu i Ścinawie Nyskiej. Neobarokowy ołtarz główny powstał w 1921 r., a pozostałe wyposażenie kościoła pochodzi z XVIII w. W kościele znajduje się, aż 8 barokowych ołtarzy bocznych. W jednym z nich, pw. Matki Bożej Bolesnej, znajduje się barokowy obraz Opłakiwanie Chrystusa (z końca XVII w.). Jest to kopia obrazu Van Dycka wykonana w warsztacie Michaela Willmanna. Po zwiedzeniu kościoła mieliśmy okazję zobaczyć odrestaurowaną średniowieczną kamienną studnię, fragmenty starego muru obronnego, gotycko-renesansową Wieżę Bramy Górnej z  połowy XIV w., oraz rynek miasta. Po zbiórce uczestników wycieczki pojechaliśmy zobaczyć tężnię i jednocześnie wieżę widokową w Parku Zdrojowym, oraz odbyliśmy krótki spacer po Parku Zdrojowym. O godzinie 18⁰⁰ ruszyliśmy w kierunku domu trasą przez miejscowości położone w Parku Krajobrazowym, tj. Jarnołtówek, Pokrzywną i Łąkę Prudnicką. Do Świętochłowic przybyliśmy około godziny 20²⁰.

W wycieczce brało udział 18 osób.

                                                                            Sprawozdanie sporządziła:

                                                                                Violetta Warmuzińska